Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Με τον όρο Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα εννοούμε την παγίδευση – συμπίεση του μέσου νεύρου κατά την πορεία του στον καρπιαίο σωλήνα. Ο καρπιαίος σωλήνας προσδιορίζεται από οστά, συνδέσμους, μυς και τένοντες που κινούν τα δάκτυλα στην περιοχή του καρπού και της άκρας χείρας.



Πορεία της νόσου

Συνήθως αρχικά παρατηρούνται δυσαισθησίες ή και άλγος ιδίως σε επίπονες δραστηριότητες. Τα συμπτώματα υφίονται με την ανάπαυση. Τα συμπτώματα εντείνονται με αυξημένη πίεση επί του νεύρου. Όταν η πίεση γίνεται αρκετά σημαντική τα συμπτώματα μεγιστοποιούνται με προεξάρχοντα αυτό του άλγους και μειώνεται δραματικά η συλληπτική ικανότατα του χεριού.

Συμπτωματολογία:

• Πόνος στον καρπό με αντανάκλαση στην άκρα χείρα ακόμα και στον ώμο ή/και στον αυχένα
• Επιδείνωση του άλγους την νύκτα ή νωρίς το πρωί. Ο ασθενής αφυπνίζεται από τον πόνο.
• Δυσαισθησίες ή παραισθησίες στην άκρα χείρα
• Έκπτωση της μυϊκής ισχύος της άκρας χείρας
• Ατροφία θέναρος – μυών αντίχειρα
• Ξηροδερμία, οίδημα και ωχρότητα του δέρματος.

Διάγνωση:

Η συμπτωματολογία συνήθως είναι ενδεικτική και κατευθύνει την διαγνωστική προσπέλαση. Γίνεται κλινικά με τις δοκιμασίες TILEN και PHALLEN όπου πιέζοντας το μέσο νεύρο αναπαράγεται δυσαισθησία και κάμπτοντας τον καρπό για ένα τουλάχιστον λεπτό αναπαράγεται πάλι το αίσθημα δυσαισθησίας ή παραισθησίας αντίστοιχα.

Εργαστηριακά η διάγνωση θα τεθεί με το ηλεκτρομυογράφημα.

Σε σπάνιες περιπτώσεις θα απαιτηθεί διαγνωστική προσπέλαση με την τέλεση μαγνητικής τομογραφίας στον καρπό.

Θεραπεία:

Κάθε πάθηση μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε συντηρητικά και επί αποτυχίας των μέτρων αυτών και χειρουργικά.

• Α) αρχικά οι ασθενείς  θα λάβουν φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή/και κορτιζόνη καθώς και παυσίπονα. Θα μπορούσε να γίνει και διαδερμική έγχυση της κορτιζόνης με την μέθοδο της ιοντοφόρεσης ή και τοπικά με απευθείας έγχυση στην περιοχή τον καρπού. Ταυτόχρονα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί νάρθηκας κατά την διάρκεια της νύχτας. Οι φυσιοθεραπείες με στόχο την επιμήκυνση του συνδέσμου, οι ηλεκτροθεραπείες και οι θεραπευτικοί υπέρηχοι συχνά χρησιμοποιούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.
• Β) Η χειρουργική αντιμετώπιση συνίσταται στην διατομή του επί μήκους συνδέσμου ώστε να απελευθερωθεί το μέσο νεύρο με ασφάλεια. Η διαδικασία αυτή γίνεται είτε με τομή μήκους 3-4 cm περίπου οπισθίως του θέναρου είτε ενδοσκοπικά.